Ensemble, c'est tout

Książkę kupiłam w Krakowie, w podróży, brakowało mi czegoś do poczytania, lekkiego, ale bez przesady. Tytuł "Po prostu razem" zniechęcający, pomyślałam że to jakieś ckliwe romansidło, na dodatek film z tego zrobili... Pewnie lekkie łatwe i przyjemne, już miałam odłożyć, ale coś mnie powstrzymało i wyszłam z Galerii Krakowskiej właśnie z tą książką z całej przytłaczającej masy tytułów. Już po pierwszych stronach byłam przekonana, że zupełnie przypadkowo udało mi się nabyć coś dobrego a nawet doskonałego.

Dziewczyna z problemem okaleczenia, no właśnie, czego, psychiki, duszy? Staruszka. Wnuczek. Arystokrata. Powolutku, dzięki dziewczynie (lub przeznaczeniu) następuje powolne wiązanie się ich losów, coraz bardziej, coraz głębiej, coraz silniej. Najpierw zauważenie drugiego człowieka w potrzebie, potem pokonywanie barier, potem przyjaźń. Wprowadzanie "obcych" w swój świat, rewanż. I okazuje się, że świat jest jeden i nikt nie jest w nim obcy. Barierę tak naprawdę stanowi przede wszystkim ludzka głupota i zbyt szczelne zamknięcie się, zaspawanie we własnym wnętrzu sam na sam z własnymi problemami. Tak najkrócej, to książka o pomaganiu, wzajemnym, często nieświadomym. Takim ratującym i odmieniającym pomaganiu. Sama jakiś czas temu takiej ratującej i odmieniającej, nieświadomie udzielonej pomocy doświadczyłam. Teraz do kina... i jak zwykle, będzie mi brakować wątków z książki. Dlaczego pisarze nigdy nie są reżyserami i nie przelewają na taśmę wiernej wersji?